Decal Digitale Communicatie

RCL wint overtuigend van FC Rijnvogels met 4-1

Een verdiende overwinning voor de Leiderdorpse Racing die met deze winst de volgende ronde bereikte van de KNVB-beker. Het werd 4-1 op Sportpark De Bloemerd in Leiderdorp na een 1-1 ruststand. De thuisploeg de betere alhoewel de ploeg van coach Jacco Schaap halverwege de eerste helft prima terugkwam. In die fase een uitstekend duel op hoog niveau tussen beide opponenten. Het werd al vroeg in het duel 1-0 voor de Racing door een doelpunt van Iris Meertens. Het team van coaches Ron Bernardon en Marcel Hogenboom kregen daarna vele mogelijkheden maar de voorwaartsen konden het net niet vinden. FC Rijnvogels kwam sterk terug in het duel met attractief spel en volkomen verdiend op gelijke hoogte door een fraai doelpunt van Sandra Owel.
Na de pauze werd het 2-1 door een wondermooi doelpunt van Kim Oosterom. In de laatste fase scoorden de Leiderdorpsen nog twee maal. Eerst was het Merel van den Eshof die de 3-1 op het scorebord liet aantekenen. Vlak voor het laatste fluitsignaal van de prima leidende Cees Dekkers uit Naaldwijk bepaalde niemand minder dan Racing aanvoerster Kirsten Kok de eindstand op 4-1. Een dik verdiende overwinning en RCL verder in de KNVB-beker.
De regen viel met bakken in het Haagse maar Leiderdorp kreeg niets van dit alles. De arena van Sportpark De Bloemerd was wegens de aanhoudende droogte zelfs onbespeelbaar zodat uitgeweken moest worden naar het bijveld. Het was een goed en bovendien aantrekkelijk duel. Zeer zeker in de eerste helft waarbij beide opponenten goed tegen elkaar waren opgewassen. RCL de kansen en niet scoren maar wel druk met die gevaarlijk scherpe corners van Kirsten Kok die voor het doel van Kimberley van Haaren werden ingebracht. Sluitpost Van Haaren greep in die beginfase goed in maar in de negende minuut een pass van Merel van den Eshof die Iris Meertens in stelling bracht en scoorde voor de Racing.
Drie minuten later was het Van den Eshof zelf die op avontuur mocht gaan maar Kimberley van Haaren deed het goed. Nog een aantal goede mogelijkheden kregen de Leiderdorpsen maar verzilveren was er niet bij.
Eerste Klasser FC Rijnvogels liet het er niet bij zitten en kwam uitstekend in de wedstrijd terug. Onder aanvoering van Terry Schaap werd de aanval gezocht via Mirjam Gerling en Annouschka Wolvers. Goed werk ook van Jaclyn Leiwakabessy in de 24e minuut met een pass op rechts op de inkomende Sandra Owel die prima afrondde en Susan Hogenboom de gang naar het net liet maken.

Een volkomen juiste afspiegeling van de feiten terwijl de Katwijkse meiden zelfs het voortouw in handen namen. Een prima wedstrijd in die fase en nog een mogelijkheid. RCL kreeg na ruim een half uur spel weer vat op het spel van Rijnvogels en creëerde via de spelverdelende kwaliteiten van Marcela Cabrera mogelijkheden op rij. Iris Meertens en Malu Postel schampen paal en lat en in een latere fase gingen de ballen voorlangs.

Na de pauze zakte de aantrekkelijke wedstrijd helemaal weg. RCL controleerde de wedstrijd die door veel blessurebehandelingen van de Katwijksen werd onderbroken. Fysiek kwam Rijnvogels te kort op dat moment. Na een wonderschoon doelpunt van Kim Oosterom was de ban gebroken. 2-1 op het scorebord en een druk viel van de schouders van de Racing speelsters die in feite het zichzelf onnodig moeilijk maakten.

In de laatste fase scoorden voor RCL in de 80e minuut Merel van den Eshof en vlak voor tijd Kirsten Kok die de eindstand van 4-1 liet noteren.

Een verdiende overwinning voor RCL die dit seizoen in de Tweede Klasse actief is.
Na afloop was het aanvoerster Kirsten Kok die het duel analyseerde en tot de conclusie kwam dat er toch nog wel een paar verbeterpuntjes zijn die aandacht verdienen. Ook de effectiviteit moet op een hoger plan. Een juiste visie dat zonder meer.
FC Rijnvogels is daarentegen nog in opbouw voor het echte competitiewerk. De eenheid moet nog nadere vorm krijgen maar daar wordt hard aan gewerkt in Katwijk. De kwaliteit is in ieder geval aanwezig en dit biedt perspectief.

L’eglise Romane St Étienne de Waha rayonne

Dans les ardennes belges et plus exactement à Waha, vous pourrez découvrir une église tres particulière.  Il s’agit de la plus ancienne église gallo romaine que nos voisins Wallons ont reçu en héritage. L’église Saint Étienne à été consacrée au patron et bienfaiteur Saint Stéphanus. Cette bâtisse se situe sur les hauteurs des plateaux de la roche calcaire entre le Condroz et le massif des Ardennes, plus précisément à proximité de la ville de Marche-en-Famenne.

Cette église inaugurée le 20 juin 1050 par Théoduin, evêque à Liège, irradie une ambiance très remarquable.  Les architectes et maçons à l’époque érigé cette bâtisse sous les influences anciennes et romaines. Non seulement la construction passionne car dès son entrée on est hypnotisée par une parade de couleurs qui reflète sur les murs blancs. Les rayons de soleil sont transformés par les vitraux avec lesquels les couleurs intensément claires deviennent symbole de la vie et de la mort. Sobre et de construction solide, cette église est entourée d’anciennes tombes et se trouve au centre de la petite bourgade rustique en Wallonie Waha et partiellement cachée par un vieux tilleul et une statue de moine en pierre bleue ardennaise. Ce sont de fidèles bénévoles locaux qui s’occupent et protègent ce magnifique héritage Wallon.  Grâce à cette bâtisse, Waha est qui restera pour toujours relié au passé.

Dans la période celtique, Waha était un endroit stratégique, les romains sous les ordres de Jules César se sont également établis dans les villages de Rochefort, Waha, Marcourt et Arlon. D’autres monuments tels que la ferme de Blanc Curés et la vallée du Hédrée prouve que cette région est un véritable sanctuaire ou l’équilibre peut se trouver. A l’époque, il y avait deux églises Saint Martinus et Saint Étienne, elles étaient le symbole d’une riche vie religieuse à la campagne. Par la suite, la population diminue et la dominance Française, seulement une église persistera l’église Saint Étienne.

La clarté qu’offre cette maison de Dieu, sacrée au premier martyre de la croyance chrétienne Saint Stéphanus, possède un caractère mystique frappant. Un soleil qui se lève à l’est, jette ses rayons sur l’intérieur en murs blanc donne un aspect feu et flamme, une ambiance sereine et reposante qui transperce les magnifiques vitraux. Le travail des vitraux à été réalisé par l’artiste belge Jean-Michel Folon, qui s’est laissé inspirer pour représenter en six épisodes la vie de martyre de Saint Stephanus. Cette œuvre à d’ailleurs été le dernier de ses travaux, Folon c’est éteint octobre 2005.

Stephanus était un des sept diacres qui ont été profondément croyants en l’esprit saint. Il a réalisé de grands miracles que nous pouvons lire dans la bible. Jean-Michel Folon c’est laissé naviguer avec ces éléments d’époque en réalisant six aquarelles créée selon sa vision.  Le diacre Stephanus à été lapidé, le prophète Johannes le Doper à été décapité et plus tard le Christ à été crusifié. L’atelier de la Loire, établi dans les environs de la Chartres Française, à fabriqué les vitraux en verres colorés et les a ensuite placer dans les fenêtres de plomb de manière traditionnelle en étroite concertation avec Folon.
La première partie du récit reprend Stephanus qui est allaité par une biche blanche, les juges aux chapeaux pointus rendant un jugement, le peuple criant et se bouchant les oreilles quand Stephanus proclame avoir vu le Christ, tenant le main droite de Dieu et en dernier des trois fenêtres Stephanus prie Dieu assisté par un ange et une colombe représentant l’esprit saint. La suite des 3 fenêtres représente la lapidation de Stephanus. Folon à représenter ces événements très frappants avec des flocons de neige qui tournoient progressivement vers le bas. Une vision tout à fait différente que la vision de Rembrandt de Rijn avec medio 1600. Sur l’avant dernière fenêtre, la main de Dieu apparait apportant la couronne du martyre dans cette lutte injuste et sur la dernière fenêtre sont représentés les trois calices dont un comprend des roses rouges qui symbolisent la dignité du martyre de Stephanus.

La symbolique de couleur avec des oiseaux et un ciel bleu vif, représente la liberté et c’est dans les plus petits vitraux qu’est représenté le récit de la lapidation de Stephanus. Une source d’inspiration que l’artiste – graphiste Folon à aussi utilisé pour créée les affiches pour le 200ème anniversaire de la Révolution Française et des droits de l’homme pour Amnesty International. Passionnant sont aussi les autres œuvres de l’artiste qui ont été exposé dans le monde entier, son œuvre la plus importante restera sans doute celle des vitraux de cette vieille église romaine de Waha. Le jeu de couleur intense entre les personnages et le soleil marque et fait en sorte que l’on n’oublie pas ou plus.

L’église Romaine Saint Étienne de Waha rayonne et fait partie intégrante du patrimoine Wallon dans sa région.  Déjà par le passé, cette petite bourgade ardennaise était remarquable de par ses statues sculptée dans le bois par le maître anonyme de Waha, qui au début du 16ème siècle fabriquait des chefs d’œuvres et dont on peut encore venir en contempler la beauté  car quelques unes  sont actuellement encore présentes dans l’église.
Voici la fin de l’épisode sur l’église de Waha mais bientôt vous trouverez d’autres anecdotes sur la belle Wallonie.

Vroegtijdig einde bij Berkel tegen ARC

Bij een 6-0 stand in het voordeel van de blauw gele formatie van Cees Kruys werd het aantrekkelijke en vriendschappelijke duel tussen Berkel en ARC gestaakt. Na ongeveer een kwartier spelen in de tweede helft kwam Racing speelster Sacha Tuinenburg op ongelukkige wijze op hard met haar stuitbeen in aanraking met de kunststof speelmat. Een uiterst pijnlijke en delicate kwestie waar talrijke zenuwbanen samenkomen en het gevoel in de benen volkomen was verdwenen. Uiterst angstige momenten voor de sympathieke ARC-speelster die met de ambulance voor nader onderzoek naar het Sint Franciscus Gasthuis in Rotterdam werd overgebracht. Een breuk in het staartbeen werd niet uitgesloten.
Dit voorval was een uiterst vervelend voor de nieuwbakken coach Tosca van den Brink van de Alphense Tweede Klasser ARC die een aantal minuten daarvoor ook Annemein Lukkien met een zware enkelblessure zag uitvallen.

Het startte op Sportpark Het Hoge Land allemaal zo mooi. Berkel snoez Linda van der Helm was van Topklasser RCL teruggekeerd op het o zo vertrouwde Berkelse nest en was in de echt verbonden. Mag zich nu Linda van Campenhout – Van der Helm noemen maar was daar duidelijk nog even niet aan gewend. Heeft met die naam flink wat moeite maar waar Linda geen moeite mee heeft is scoren. Linda nam persoonlijk de openingstreffer voor haar rekening. Op aangeven van Sandra Karac haalde Linda venijnig uit en liet Racing doelvrouwe Tiffany Graf de gang naar het net maken.

Berkel domineerde maar ARC vocht zich uitstekend in de wedstrijd terug en kreeg een tweetal niet te missen mogelijkheden. De eerste was van Nicole Zuiderveld die de teams op gelijke hoogte had kunnen brengen en een luttel aantal minuten daarna kreeg Kirsten Hendriks de ultieme mogelijkheid om te scoren. Maar Berkel sluitpost Jennifer Gittling verkleinde haar doelgebied uitstekend.

ARC speelde opportuun en een gelijke stand zou zeker niet onverdiend geweest zijn. Maar de meiden van Berkel met Nadia Roukes en Isabel Heinsbroek vonden dit toch net even iets te ver gaan en trokken de touwtjes wat strakker aan. Wie anders dan Lindy Hogedoorn haalde uit na een vrije trap van Nadia Roukes en scoorde de 2-0. Vrij snel daaropvolgend scoorde opnieuw die behendige Lindy Hogedoorn die met een droge knal voor de 3-0 voorsprong van de ploeg van coach Cees Kruys zorgde.

De wedstrijd was gespeeld en de Alphense Racing liep heel duidelijk achter de feiten aan. Dit terwijl het team van coach Tosca van den Brink een aantal minuten daarvoor absoluut de bovenliggende partij was.
Het zou nog erger worden want op aangeven van Lindy Hogedoorn scoorde op bijzondere wijze Melanie den Dulk de 4-0 wat tevens de ruststand werd van dit leuke oefenduel.

Na de thee direct een actie van Linda van Campenhout – Van der Helm die op links de geheel vrijstaande Sandra Karac aanspeelde die op fantastische wijze met een slinkse boog over doelvrouwe Tiffany Graf het net deed bollen. Een prachtige goal van de nieuwe aanwinst van Berkel die de overstap maakte van Topklasser DTS’33 uit Ede en de stand op 5-0 bracht.
Een paar minuten later ging Melanie den Dulk op avontuur en werd in het strafschopgebied ten val gebracht. Een terechte strafschop maar buiten dit feit kwam op ongelukkige wijze ARC-speelster Annemein Lukkien ten val.

Fysiotherapeute Rianne van der Voorst kon niet anders doen dan haar te wisselen. De elfmetertrap werd subliem door wie anders dan Melanie den Dulk achter Tiffany Graf in de touwen geschoten. 6-0 voor de thuisploeg van Cees Kruys die er duidelijk zin in kregen tegen een Racing die absoluut niet meer bij de les was.

Tijdens een actie op links kwam ARC speelster Sacha Tuinenburg op ongelukkige wijze ten val op haar stuitje. Het gevoel in haar benen was een aantal minuten volkomen verdwenen en dit gaf terecht ernstige bezorgdheid. Politie en ambulance waren gelukkig snel ter plaatse en Tuinenburg, die ‘s avonds aan het werk moest gaan voor ovenheerlijke zeven gangen Tapas menu’s, werd voor nader onderzoek naar Rotterdam overgebracht. Conclusie was dat het staartbeen en een aantal wervels behoorlijk gekneusd zijn waarvoor uitsluitend pijnstillende medicatie voor is. Maar een echte Alphense Tuinenburg beklimt hoge bergen. De sportieve wedstrijd tussen beide kemphanen werd als gespeeld beschouwd. De enige en juiste beslissing.

De Romaanse kerk van Waha straalt

Een wel heel bijzondere kerk treft u in het Belgische Waha. Het is de oudste Romaanse kerk van onze zuiderburen en tevens Waals erfgoed. De Sint Etienne kerk is gewijd aan de patroonheilige en weldoener Sint Stefanus. De kerk staat parmantig op het hooggelegen kalkzandsteen plateau tussen Condroz en Famenne met zuidelijk daarachter het ruige massief van de Ardennen. Dit alles onder de rook van het iets noordelijk gelegen Marche-en-Famenne. De kerk die op 20 juni 1050 werd ingewijd door Théoduin, de bisschop van Luik, straalt een wel heel opmerkelijke sfeer uit. De architecten uit de Karolingische periode verwerkten oude Maas-Romeinse invloeden. Maar niet alleen de bouw boeit want bij binnenkomst word je verwelkomd door een immense kleurenparade die schittert op de witte muren. Het zachte zonlicht wordt door de ramen getransformeerd waarbij de intens heldere kleuren symbool staan voor leven en dood.

Sober en degelijk van buiten, omringd door eeuwenoude graven staat de kerk van Sint Etienne  midden in het kleine Waalse plattelandsdorpje Waha. Verscholen achter een bejaarde linde en een biddende monnik uit Ardens blauwsteen vervaardigd. Het zijn de trouwe dienaren die het prachtige erfgoed van Wallonië steevast beschermen. Waha is de plek die voor altijd verbonden is met verleden en heden en leven en dood.
In de Keltische periode was het hoog gelegen Waha al een strategische plek. Ook de Romeinen onder veldheer Julius Caesar vestigden zich langs de heerbaan van Rochefort via Waha en Marcourt naar Arlon. Ook de fraaie hoeve Ferme des Blanc Curés en de ruige vallei van de Hédrée maken Waha tot een echt toevluchtsoord waar evenwichtigheid gevonden kan worden. De  twee kerken, Sint Martinus en Sint Etienne, stonden destijds voor een rijk religieus leven op het platteland, wat een vrij grote heerlijkheid inhield. Door de tijd nam de populatie af en na de Franse overheersing bleef slechts één kerkgebouw over. Dit is de Sint Etienne kerk hoog op het Calestienne gebouwd.

De lichtinval van dit godshuis welke gewijd is aan de eerste martelaar van het christelijke geloof Sint Stefanus is sereen en heeft een opvallend mystiek karakter. Een zon die opkomt in het oosten en haar stralen werpt op het interieur en vervolgens de helder witte muren in vuur en vlam zet. Een rustgevende serene sfeer die door de grote gebrandschilderde ramen wordt versterkt. Prachtig werk uit 2004 van de Belgische kunstenaar Jean-Michel Folon die zich liet inspireren om op opvallende wijze zes schitterende episodes uit het martelaarsleven van de patroonheilige Sint Stefanus in gebrandschilderde ramen uit te beelden  Het opzienbarende is wel dat dit ook een van de laatste werken is geweest van Folon, die ons in oktober 2005 ontviel.

Het verhaal van Stefanus staat verwoord in het Bijbelboek Handelingen der Apostelen. Stefanus was één van de zeven diakenen die diep gelovig was en vervuld van de Heilige Geest. Deed wonderen en grote tekenen, zoals we kunnen lezen in Handelingen. Jean-Michel Folon verdiepte zich in deze versen en liet zich meevoeren met de gebeurtenissen uit die tijd en vervaardigde zes aquarellen volgens zijn specifieke visie. De steniging van de diaken Stefanus stond echter niet alleen. Later werd de profeet Johannes de Doper onthoofd en Christus gekruisigd.

Glazeniers van Ateliers Loire, gevestigd in de buurt van het Franse Chartres, vervaardigden in nauw overleg met Folon de gebrandschilderde glas in loodramen op traditionele wijze.
Het eerste deel van het verhaal beeldt uit het zogen van Stefanus door een witte hinde, de rechters met puntmutsen op spreken een oordeel uit en slaakten verontwaardigde kreten en stopten hun oren dicht nadat Stefanus had verteld dat hij Christus had gezien, staande aan Gods rechterhand. Als laatste van de eerste drie ramen bidt Stefanus tot God en wordt hij bijgestaan door een engel en duif zijnde de Heilige Geest.

Het vervolg van de drie vensters bestaat als eerste uit de steniging van Stefanus. Folon beeldt deze gebeurtenis heel opvallend uit met sneeuwvlokken die zachtjes naar beneden dwarrelen. Opzienbarend anders dan de visie die Rembrandt van Rijn dit medio 1600 vertolkte. Op het voorlaatste venster verschijnt de hand van God om de marterlaarskroon te brengen in deze onrechtvaardige strijd en als laatste raam de drie kelken waarvan één rode rozen bevat, die de doodskist van Stefanus symboliseert, dit met de waardigheid van een martelaar.

De symboliek van kleur met vogels tegen een heldere diepblauwe lucht die de vrijheid tegemoet gaan. Het zijn de afbeeldingen van de kleinere vensters die het verhaal van Stefanus steniging omlijsten. Een inspiratiebron die kunstenaar en graficus Folon ook gebruikte voor de affiches voor de verjaardag van 200 jaar Franse Revolutie en de rechten van de mens voor Amnesty International. Boeiend trouwens zijn ook zijn andere werken die over de gehele wereld worden tentoongesteld. Maar het allerbelangrijkste werk is toch wel de oudste Romaanse kerk in Waha. De sfeer met het spel tussen heiligen en zon kan zo intens fraai zijn, dat gevoel laat je niet meer los. Je leven lang niet meer.

‘De Romaanse kerk van Waha straalt’ maakt deel uit van een serie verhalen over een klein deel van de Ardense streek die opvallend genoeg door een aantal specifieke kenmerken aan elkaar verbonden is. Vanuit het verleden is Waha een opvallende plaats geweest. Niet in het minst vanwege de fraaie uit hout gesneden beelden van de anonieme Maitre de Waha, die in het begin van de 16e eeuw zijn meesterwerken vervaardigde waarvan in de kerk van Waha fraaie creaties te zien zijn.
Die streek en plaats heeft een leenheer gehad rond 1050 ten tijde van de inwijding van de Sint Etienne kerk door de Luikse bisschop Théoduin. Er was in die periode nog een ander bedehuis die gewijd was aan Sint Martinus. Dat hield de gemoederen goed bezig in dit omvangrijke gebied. Daarnaast heeft Jean-Michel Folon werken vervaardigd voor de 200-ste verjaardag van de Franse Revolutie en maakte het gebied deel uit van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.
Het zijn slechts aanknopingspunten voor een volgende episode in de geschiedschrijving van Wallonië.

Voor meer beelden klik hier.

De geschiedenis herhaalt zich

Opvallend, zo zijn de gelijkenissen met vroegere crisisperiodes. Zouden onze huidige regenten dan ook werkelijk niets hebben geleerd van de ervaringen uit het verleden? Een vraag die wij eigenlijk niet hardop mogen stellen maar een aantal zaken zijn overduidelijk. Onze kracht was toch het onder water zetten van landerijen met Willem van Oranje in de periode tegen de Spaanse overheersing. Ook later rond 1672 bracht het water ons redding. In de tijd van de Bataafse Republiek met de Franse heerschappij kwam 200 jaar geleden de Erfprins in Scheveningen aan land. Ook via het water kwam de verlosser aan wal. Het gaat uiteraard niet over de waterlinies alleen maar het water bracht wel de saamhorigheid, kracht, dadendrang en enthousiasme terug onder de bevolking.

We waren die Oranje-Nassaus zo zat dat de familie het land moest ontvluchten. Erfstadhouder Prins Willem V vertrok met de pink Johanna Hogenraad en zijn gezin van Scheveningen naar het Engelse Yarmouth. Vervolgens werd verder gereisd naar het langs de Theems gelegen Hampton-Court, vlak bij Londen. We schrijven rond 1795. De Bataafse Republiek werd uitgeroepen en een uiterst onstabiele politieke situatie ontstond waarbij de macht van Frankrijk zich flink uitbreidde.
Bijkans alles wat met Oranje of met de familie van de Stadhouder te maken had, werd na het vertrek van de Prins gezien als hoogverraad. Ververs in de lakenhandel mochten het oranje en blauw niet meer inkleuren. De Franse revolutie versnelde de overheersing aanzienlijk want de Zuidelijke Nederlanden waren al in Franse handen gevallen.

Al rond 1730 was er sprake van Regenten die de Oranjes in minachting brachten. Maar wat nog erger was, het volk werd uitgebuit door deze potentaten die de inwoners van de verdeelde gebieden volledig negeerden. Kansloos waren de hardwerkende burgers tegen de notabelen. Ook toèn extra belastingen en snoepreisjes voor de regenten. Maar zelfs de vrijheid van godsdienst werd beheerst door de bestuurders van het gespleten land. Willem Karel Hendrik Friso werd stadhouder en Willem IV genoemd maar hij was niet krachtig genoeg om het tij te keren.
Willem V werd in 1766 meerderjarig maar was ook niet de figuur die doortastend kon optreden. Zijn vrouw Prinses Frederika Sophia Wilhelmina van Pruisen echter wel. Getweeën was er opbouw van het land maar het was slechts van korte duur. De patriotten en de volgers van Voltaire en ja, Frankrijk was het helemaal. Alweer een zuiderlijk gelegen land wat ons voorspoed moest gaan brengen. De Stadhouder en zijn gemalin werden in alles tegengewerkt. Het patriottisme droop er vanaf en weg met de Oranjes. Het gezin ontvlucht ons land om vooral onnodig bloedvergieten te voorkomen en vrede te geven aan de onderdanen in welke vorm dan ook.

Het gevaar kwam nogmaals uit het zuiden en de herinnering aan de jaren 1572 tot 1579 met de geuzen die werden gesteund door de Vader des Vaderlands was bekend. Niet in het minst mag worden vergeten de broer van Willem van Oranje, Jan van Nassau die aan de basis stond van de Unie van Utrecht.

Ook de periode rond het rampjaar 1672 was onder de bevolking niet onbekend gebleven. Het water bracht opnieuw redding toen de jonge, maar uiterst gemotiveerde Stadhouder Willem III van Oranje het volk aanspoorde eensgezind weerbaar te zijn om de vijand Frankrijk te verslaan. Dat lukte maar kostte wel velen het leven in midden Holland.

Het stadhouderschap was rond het jaar 1800 onverenigbaar met het republikeinse gedachtegoed. De burgerij werd wakker vanwege het wangedrag van de bewindvoerders. Er waren in die tijd drie partijen. De Prinsgezinde Oranjepartij zonder voorman, de Democratische partij en de Staatsgezinde regentenpartij. Deze laatste twee waren tegen het Stadhouderschap. De Bataafse Republiek werd een feit en waarachtig een aantal elementaire zaken werden vastgelegd. De rechten van de mens, geen onderscheid van standen en er kwamen comités voor algemeen welzijn, oorlog en financiën. Belangrijk was ook dat de titels en waardigheid als Stadhouder, Generaal en Admiraal net als de Raad van State werden afgeschaft. Staats Limburg en Vlaanderen gingen over naar Frankrijk en in een traktaat werd vastgelegd dat de Fransen 100 miljoen gulden zouden ontvangen voor de oorlogsvoering. De Republiek moest tevens op haar kosten à 74 miljoen gulden ook nog de Franse troepen in het land gaan onderhouden. Vrijheid, gelijkheid en broederschap werden ingevoerd met wel heel vreemde besluiten die werden genomen door de Nationale Vergadering, de voormalige Staten-Generaal. Het volk stemde tegen een aantal plannen. Door te grote centralisatie werkte het niet met de heren Regenten uit het Haagse. Die waren onbekend met wat er speelde onder de bevolking op het platte land. Die bevolking die toch ook flink wat belastingen moest opbrengen.

Napoleon kwam in 1799 aan het hoofd van de regering in Frankrijk. De uitvoerende macht in de Bataafse Republiek was in handen van een Raadpensionaris en het werd stilzwijgend een monarchie. Frankrijk wilde steeds meer geld maar Raadpensionaris Schimmelpenninck laveerde flink tegen de wil van Napoleon in. Ons land zou geheel worden ingelijfd door Frankrijk als de broer van Napoleon, Lodewijk Napoleon hier geen Koning mocht spelen. Dat gebeurde maar ook die was het met een aantal zaken van broer Napoleon niet eens en kon vertrekken. Zodoende werd in 1810 het Koninkrijk ingelijfd bij Frankrijk.

De dienstplicht werd ingevoerd maar dat viel niet in goede aarde. Massale protesten alhoewel de welgestelde dienstplichtigen door loting aangewezen, veel geld betaalden om werkvolk hun plaats onder de wapenen te laten innemen. Denk ook niet dat de Cyprus-constructie die Europees schatbewaarder Jeroen Dijsselbloem begin 2013 introduceerde nieuw was. In 1811 werden bezitters van staatsleningen heel keurig bestolen en verviel 2/3 aan de staat.
De situatie werd steeds schrijnender, geen vrijheid van drukpers, schrijven en spreken. Uitsluitend na toetsing van het Franse Hof mocht er iets worden uitgegeven. De Franse taal werd de voertaal en de belastingen niet meer op te brengen door de bevolking.
De economie kwam geheel stil te leggen en afbraak van de in die tijd redelijke welvaart volgde. In Amsterdam leefde de helft van de inwoners van de bedeling. Het was afzien maar de nood bracht vriend en vijand bij elkaar en de roep om verlossing werd steeds krachtiger. De nationale eigenwaarde de stimulans om die verdeeldheid die was ontstaan te laten wegebben. De roep om de terugkomst van een krachtig leider die in Engeland verbleef werd steeds duidelijker. In het geheim werkten Gijsbert Karel van Hogendorp, Frans Adam van der Duyn van Maasdam en Leopold van Limburg Stirum aan de terugkomst van de Erfprins van Oranje. Na het stukgelopen offensief van Napoleon te Leipzig trokken de Fransen zich terug uit Holland.
Op 30 november 1813 landde de Prins van Oranje triomfantelijk op Scheveningen en werd de Eerste Koning der Nederlanden. Een gebied wat zich uitstrekte zoals nu de landsgrenzen van Nederland, België en Luxemburg zijn.

Samenwerking in Europa een goede zaak maar zeker niet ten koste van onze bezittingen die door hard werken zijn opgebouwd. Kijk vooral naar de noordelijke landen en het iets zuidelijk gelegen Wallonië. In die landen en gebieden wordt de economie gestimuleerd en heeft dit tastbaar effect. In Nederland willen de socialisten het geld uit de zakken kloppen van de bevolking terwijl de Calvinistische oer-Hollanders het allerliefste de petunia’s opsparen voor de slechte tijden die nu zijn aangebroken. Trouwens we moeten wel sparen om enig vorm van bezit op te bouwen.

Ordinaire hervormingen worden in hoofdzaak op de minst bedeelde bevolking verhaald terwijl de middenklasse inmiddels ook getroffen is door de regenten die aan de halsband van Europa meelopen. De upperclas blijft, net als onder Lodewijk XVI zo goed als buiten schot. Het zo triomfantelijk door onze voorouders opgebouwde sociale stelsel is geprivatiseerd en staat op omvallen. De verwachte marktwerking scoorde niet. Ieder voor zich en een graai en heers maatschappij bij de overheid en banken wat zeker voor de homogeniteit van een staat niet goed is. Sociale onrust volgt meestal op dit soort praktijken.
Enorme verspilling van gelden met mislukte ICT projecten, de Fyra V-250 treinen en de zak met geld naar landen waar de arbeidsomstandigheden niet zijn zoals de overheid die onze ziel vrijkoopt. We kozen er zelf voor om die kippenfarms en textielindustrie hier af te stoten en de werkloosheid loopt zienderogen sterk op in onze contreien. Zorgkosten onverantwoord hoog, armoede en voedselbanken, geen koopkracht en afbraak van het sociale stelsel en geen toekomst en werk voor onze jeugdigen.
De onrust is groeiende onder de bevolking en vraagt een andere aanpak maar het electoraat blijkt heilig te zijn.

De roep aan Regenten in het zachte pluche van de Tweede Kamer om plaats te maken voor partij-onafhankelijk zakelijk ingestelde politiek met het vizier op een economische evenwichtigheid vindt nu nog geen gehoor. Wellicht eerst nog meer gelden naar Europa en de zuidelijke staten laten verdwijnen. Spaargelden en pensioenen herwaarderen en vrolijk tegen de EU vertellen dat Nederland het braafste jongetje is van de klas. Een schouderklopje vanuit Brussel na het leegplunderen van onze Nationale Kas. De geschiedschrijving heeft er boekdelen over geschreven en de herhalingen zijn duidelijk verwoord. Uiteraard zijn de tijden anders maar in de kern herhalen zich de basisprincipes die al vanaf de mensheid duidelijk zijn. Het is echter jammer dat onze Regenten van nu er niets van hebben geleerd.

Juist de komst van de Oranjes deden de matheid van het volk altijd weer omslaan in enthousiasme en het oranje blanje blue van de Prinsenvlag was de drijfveer. Onze vorsten hebben allemaal het water als daadkrachtig strijdwapen tegen andere invloeden ingezet.
Onze Koning echter heeft nu geen uitvoerende macht meer in vergelijking met Koning Willem I die 200 jaar geleden de eerste soevereine vorst werd van onze monarchie.
Maar ook Koning Willem-Alexander heeft alles met water maar dan op een vredelievend vlak. Als primaire eerste gezonde levensbehoefte. Maar ook dit is strijd.