Decal Digitale Communicatie

Vrijheidstrijdster Anne-Josèphe Théroigne de Méricourt

Opvallend strak getailleerd in haar rode leren tenue met pistool en zwaard. Dat was Anne-Josèphe Théroigne de Méricourt ten voeten uit. De vrouw die geboren werd in Marcourt wat gelegen is in de Belgische Ardennen en opkwam voor de rechten van de vrouw. Nam deel aan de bestorming van de Bastille en was medeorganisator van de Mars op Versailles in 1789 voor brood en tegen de uitbuiting van de burgers. Maar vooraf getipt liep Théroigne de Méricourt niet mee.

Achter de schermen strijdend voor haar overtuiging van gelijkheid voor vrouwen en een veel socialer beleid. Om de macht van de vorsten en aristocraten te breken die vrouwen uitermate extreem vernederden. Als eerste Belgische revolutionaire feministe, alhoewel dit woord nog moest worden bedacht, was Anne-Josèphe haar tijd ver vooruit.

Geboren als boerendochter van Pierre Théroigne en Anne-Elisabeth Lahaye nam zij, net als de jezuïet Everard Mercurian, de naam van Marcourt als uitgangspunt voor haar nieuwe achternaam. Het levensverhaal over De Méricourt is al uitvoerig in diverse documenten en boeken beschreven. Daarnaast talloze theaterstukken en films die haar leven op de barricaden en haar opzienbare sociale activiteiten de revue laten passeren.

Radicaal

Opzienbarend dat zeker want met de bijnaam Lambertine bestierde Anne-Josèphe in het district Rouge van Parijs een salon. Verkeerde in invloedrijke kringen en haar radicale ideeën kregen bijval in de Club des Cordeliers, de partij van het volk. Ze mocht geen lid worden maar via andere vooraanstaande leden werd wel degelijk haar visie verkondigd.

Vrijheid, gelijkheid, broederschap de leuze en de overheid werd scherp bekritiseerd. Aan het einde van de Franse Revolutie waren er al signalen van de psyche van Anne-Josèphe die een korte opname noodzakelijk maakte. Vrijwel alle andersdenkenden waren al onder het scherpe mes van de guillotine vermoord en De Méricourt werd lijfelijk gestraft door andere vrouwen en kaalgeschoren. In 1800 werd ze opgenomen in het psychiatrische ziekenhuis Hôpital de la Salpêtrière.

Beeldverhaal over De Méricourt

Een uiterst leerzaam en bijzonder fraai uitgevoerd kunstproject over Anne-Josèphe Théroigne de Méricourt is te zien in het centrum CIRAC in Marcourt, het Centre International de Rencontres et d’Actons Culturel. Met een ruim opgezet park als vakantiecentrum voor jongeren waarin juist veel aandacht wordt besteed aan creativiteit in combinatie met sociaal-culturele activiteiten.

Verscholen achter de doorgaande Rue des Martyrs met het kabbelende geluid van het riviertje des Quartes op de achtergrond. Aan de andere kant van het park de toren van de St Martinuskerk nog net op de hoogte zichtbaar. En toeval of niet, tegenover de ingang van de St Martin werd Anne Josèphe op 13 augustus 1762 geboren. De plek waarin nu het Syndicat d’Initative is gevestigd.
Op één van de vele gebouwen -Les Charmilles- van dit complex is door diverse kunstenaars het leven van deze wereldwijd bekende revolutionaire heldin uit Marcourt in beeld gebracht. Centraal de vrijheid van de vrouw alhoewel we wel meer dan 200 jaar terug moeten gaan. Naar de tijd van de Franse Revolutie (1789-1795) in het onstabiele Frankrijk.

Figuratief beeldend met veel symbolische kleurenpracht die het beeld over haar leven enorm versterkt. Het politieke en sociale verhaal stopt echter niet bij haar overlijden in het Hôpital de la Salpêtrière op 9 juni 1817.
De verklaring van de rechten van vrouwen was geschreven maar veel impact kreeg dit niet. Immers, vrouwen hadden nog steeds geen enkele zeggenschap. De vrijheidsovertuiging werd verder opgepakt en een eeuw later (1892) was het Marie Popelin die onder meer met Leonie la Fontaine de Belgische Liga voor de rechten van de vrouw oprichtte. La Lique du Droit des Femmes had een krijgshaftig voorbeeld aan Anne-Josèphe die tijdens de Franse Revolutie baanbrekend werk verzette.

Kiesrecht

De onderdrukking van de met name vrouwelijke arbeiders duurde voort. Kiesrecht ook al zo’n probleem en de eerste algemene staking van 1886 in België was een feit. Veel stakingen zouden volgen waarbij het vrouwenkiesrecht in 1948 via een grondwetswijziging werd doorgevoerd.

Gelijke lonen en rechten van arbeiders werd afgedwongen tijdens de staking van 16 februari 1966 in Herstal waarbij bijna 4000 vrouwen drie maanden lang het werk neerlegden bij Fabrique Nationale, de wapenfabriek. Dit had ook internationaal een gigantisch effect. De onvoorstelbare kracht van deze vrouwen uit Wallonië die de strijd aangingen met de overheid. Dit met gedeeltelijk succes waarbij later de Belgische overheid het Verdrag van Rome ondertekende.

Ook deze indrukwekkende gebeurtenissen zijn meegenomen in de fraaie schilderingen op het gebouw. Anne-Josèphe Théroigne de Méricourt heeft niet voor niets gestreden. Daar zijn wij nu helemaal van overtuigd. Maar toen haar dood in Marcourt bekend werd gemaakt, zorgde de pastoor van St Martin dat haar onderkomen met de grond gelijk werd gemaakt. Het typeerde in die tijd nog steeds de macht van de kerk. Deze zinloze actie was echter een dwaling. Slechts een plaquette bij het voormalige huis is nog zichtbaar maar haar sociale strijd is inmiddels wereldwijd bekend.

Voor meer illustraties over het beeldverhaal van Théroigne de Méricourt klik hier.

Berkel met de hakken over de sloot tegen SVS

Spanning, sensatie en emotie de drijfveer van het duel tussen Berkel en SVS. Uiteindelijk bleef na 90 minuten spel de drie punten in Lansingerland. Dit uitsluitend op basis van karakter en vechtlust wat in slechts de laatste 20 minuten tot stand kwam. Op Sportpark Het Hoge land in Lansingerland geen goed voetbal. Absoluut niet maar wel twee opponenten die het voetbalspel attractief wisten te brengen. SVS de ploeg die de Berkel achterhoede keer op keer uit elkaar speelde en kansen kreeg om van de watertanden. Maar die niet in klinkende munt wist om te zetten. Na een 0-1 achterstand halverwege de tweede helft gescoord door Felicia Farhad Sedighi vond Berkel het welletjes. Na een rode kaart voor Berkel speelster Sandra Karac werd op karakter met tien vrouw geknokt voor wat het waard was. Nadat eerst Isabel Heinsbroek de gelijkmaker voor haar rekening nam was het in de extra tijd Lindy Hogedoorn die de 2-1 winst veilig stelde voor Berkel.

Berkel’s Pupil van de week Fita van Son demonstreerde hoe dribbelend het net gevonden kon worden. Maar de 22 actrices in de arena hadden daar blijkbaar geen boodschap aan. Berkel zette de ploeg van coach Arry Willemsen vast op eigen helft maar veel effect leverde dit niet op. Integendeel zelfs want de snelle uitvallen van SVS waren messcherp. Met name Sabrina Pocorni kreeg in de negende minuut haar eerste mogelijkheid om de score te openen maar verzuimde. Drie minuten later werkte Linda Campenhout van der Helm net buiten het strafschopgebied Pocorni tegen de grasmat maar de vrije trap leverde niets op voor SVS. De juist toon was gezet want in de 16e minuut weer zo’n rappe aanval met een splijtende pass van Anouk Angkotta op Sabrina Pocorni die de uitstekend keepende Jennifer Gittling niet kon passeren.

Het leek slechts een kwestie van tijd te zijn voordat de jonge ploeg uit Capelle aan den IJssel de eerste zou gaan scoren. Niet echt goed voetbal kreeg het ruim aanwezige publiek voorgeschoteld. Berkel opbouwend en strategisch beter en wat kansen voor Sandra Welles en Melanie den Dulk maar die snelle uitvallen van SVS waren echt levensgevaarlijk. De verdediging van Berkel met Kimberley Houwaart en Annemieke van der Voort stond onder druk met die behendige speelsters als Felicia Farhad Sedighi en Sabrina Pocorni.
In de 23e minuut een uitstekende aanval van Berkel met een fraaie kopbal van Chantal van Wijk die door doelvrouwe Shirley Kops uitstekend werd weggewerkt.

Een snelle counter in de 25e minuut en Pocorni weer op avontuur. Kwam dit keer tegen het been van Annemieke van der Voort aan in de zestien. Een strafschop werd toegekend door de prima leidende René de Jong uit Pijnacker. Maar ook deze elf metertrap kon door diezelfde Sabrina Pocorni niet worden verzilverd.

Berkel voelde het geluk aan haar zijde en met name Simone van Leeuwen op links en Tara de Boe op rechts werden de aanval opzet. Lindy Hogedoorn en Melanie den Dulk deden hun best maar zagen ook dat doelvrouwe Shirley Kops goed in haar element en de grote spelbreekster was. Ook een vrije trap van Sandra Welles leverde voor de ploeg van coach Cees Kruys niet het gewenste resultaat op. Vlak voor de pauze kreeg SVS opnieuw zo’n uitgespeelde mogelijkheid met alweer Pocorni die in een één op één situatie haar meerdere moest erkennen in aanvoerster en doelvrouwe Jennifer Gittling die uitstekend werk deed en Berkel op de rails hield.

Het matige duel werd beheerst door de uitgespeelde mogelijkheden die spitsen van SVS creëerden. En ruime voorsprong op basis van kansen zou zeker niet onverdiend zijn alhoewel de wedstrijd in principe geen winnaar rechtvaardigde. Na de thee hetzelfde spelbeeld. Berkel met de druk op de vesting van Rachel Hoogenwerf en Shawni Latuheru en Sabrina Pocorni in de 51e minuut opnieuw zo’n vrije bal die weer geen doel trof. In diezelfde minuut opnieuw via links Felicia Farhad Sedighi met een pass op de inkomende Priscilla Been die het leer niet goed raakte.

Hoeveel kansen zou SVS nog nodig hebben om tot scoren te komen was de hamvraag maar iedere voetballer weet dat als je niet zelf scoort het doelpunt juist aan de andere kant gaat vallen. Want in de 53e minuut was Berkel er heel dichtbij. Een uitstekende vrije trap op links werd door Tara de Boe loeihard op doel geschoten. Shirley Kops redde fantastisch maar het scheelde slechts een paar vingertoppen. Nog twee uitgespeelde mogelijkheden gingen er niet in voor SVS en Berkel wisselde. Lisa Wijnen en Sandra Karac kwamen erin en Berkel in die fase de bovenliggende ploeg met zelfs een buitenspel doelpunt.

In de 64e minuut dan toch SVS met een prima pass van Dounia el Biyar op Sabrina Pocorni die vervolgens de eer overliet aan Felicia Farhad Sedighi die geen fout maakte en scoorde. 0-1 op het scorebord en dat zondermeer juist alhoewel de afspiegeling van mogelijkheden te mager was.
In de 67e minuut een rode kaart voor Berkel speelster Sandra Karac die doorging op doelvrouwe Shirley Kops. Er was in dit sportieve treffen geen vuiltje aan de lucht en ook deze actie niet doelbewust maar de rode kaart was de enige juiste beslissing van leidsman René de Jong.

Omzettingen in het team van Cees Kruys en de meiden helemaal wakker geschud. Berkel beter in de combinatie in een hoger tempo terwijl SVS vertragend ging spelen. Druk op de vesting van Kops en dit had in de 77e minuut succes. Een hoekschop van Linda Campenhout van der Helm werd door verdedigster Isabel Heinsbroek over de lijn gewerkt. 1-1 en de spanning nam zienderogen toe. Kansen over en weer maar vooral SVS miste de overtuiging om te scoren. Ver in de extra tijd was het Lindy Hogedoorn die op aangeven van Chantal van Wijk de 2-1 voor Berkel in de touwen schoot.

Na afloop was coach Cees Kruys van Berkel erg blij. Niet vanwege het vertoonde spel van zijn meiden maar wel de drie punten met de wilskracht in de laatste fase. Juist in die laatste 20 minuten liet Berkel met tien man het werkelijke vuur in het spel zien en was de gelukkigste.
Kansen en uitgespeelde mogelijkheden voor de ploeg van de coaches Arry Willemsen en Murat Karaulu van SVS maar de voorwaartsen konden het net niet vinden. Aanvoerster Anouk Angkotta van SVS was van mening dat het enthousiasme binnen het elftal heel duidelijk aanwezig was maar dat het misging met het scorend vermogen. Komende week wordt volgens Angkotta tijdens de trainingen juist daar extra aandacht aan geschonken.
En matchwinnaar Lindy Hogedoorn straalde na afloop van oor tot oor. Die was echt het goudhaantje en dolblij maar wie niet in het Berkel kamp. ‘Een pass van Chantal van Wijk en boem, geen seconde om na te denken, en via de binnenkant van de schoen zo hup ineens in het kruis’, aldus Hogedoorn. Een prachtig doelpunt trouwens.
SVS de uitgespeelde mogelijkheden en Berkel op karakter de volle buit.

RCL wint overtuigend van FC Rijnvogels met 4-1

Een verdiende overwinning voor de Leiderdorpse Racing die met deze winst de volgende ronde bereikte van de KNVB-beker. Het werd 4-1 op Sportpark De Bloemerd in Leiderdorp na een 1-1 ruststand. De thuisploeg de betere alhoewel de ploeg van coach Jacco Schaap halverwege de eerste helft prima terugkwam. In die fase een uitstekend duel op hoog niveau tussen beide opponenten. Het werd al vroeg in het duel 1-0 voor de Racing door een doelpunt van Iris Meertens. Het team van coaches Ron Bernardon en Marcel Hogenboom kregen daarna vele mogelijkheden maar de voorwaartsen konden het net niet vinden. FC Rijnvogels kwam sterk terug in het duel met attractief spel en volkomen verdiend op gelijke hoogte door een fraai doelpunt van Sandra Owel.
Na de pauze werd het 2-1 door een wondermooi doelpunt van Kim Oosterom. In de laatste fase scoorden de Leiderdorpsen nog twee maal. Eerst was het Merel van den Eshof die de 3-1 op het scorebord liet aantekenen. Vlak voor het laatste fluitsignaal van de prima leidende Cees Dekkers uit Naaldwijk bepaalde niemand minder dan Racing aanvoerster Kirsten Kok de eindstand op 4-1. Een dik verdiende overwinning en RCL verder in de KNVB-beker.
De regen viel met bakken in het Haagse maar Leiderdorp kreeg niets van dit alles. De arena van Sportpark De Bloemerd was wegens de aanhoudende droogte zelfs onbespeelbaar zodat uitgeweken moest worden naar het bijveld. Het was een goed en bovendien aantrekkelijk duel. Zeer zeker in de eerste helft waarbij beide opponenten goed tegen elkaar waren opgewassen. RCL de kansen en niet scoren maar wel druk met die gevaarlijk scherpe corners van Kirsten Kok die voor het doel van Kimberley van Haaren werden ingebracht. Sluitpost Van Haaren greep in die beginfase goed in maar in de negende minuut een pass van Merel van den Eshof die Iris Meertens in stelling bracht en scoorde voor de Racing.
Drie minuten later was het Van den Eshof zelf die op avontuur mocht gaan maar Kimberley van Haaren deed het goed. Nog een aantal goede mogelijkheden kregen de Leiderdorpsen maar verzilveren was er niet bij.
Eerste Klasser FC Rijnvogels liet het er niet bij zitten en kwam uitstekend in de wedstrijd terug. Onder aanvoering van Terry Schaap werd de aanval gezocht via Mirjam Gerling en Annouschka Wolvers. Goed werk ook van Jaclyn Leiwakabessy in de 24e minuut met een pass op rechts op de inkomende Sandra Owel die prima afrondde en Susan Hogenboom de gang naar het net liet maken.

Een volkomen juiste afspiegeling van de feiten terwijl de Katwijkse meiden zelfs het voortouw in handen namen. Een prima wedstrijd in die fase en nog een mogelijkheid. RCL kreeg na ruim een half uur spel weer vat op het spel van Rijnvogels en creëerde via de spelverdelende kwaliteiten van Marcela Cabrera mogelijkheden op rij. Iris Meertens en Malu Postel schampen paal en lat en in een latere fase gingen de ballen voorlangs.

Na de pauze zakte de aantrekkelijke wedstrijd helemaal weg. RCL controleerde de wedstrijd die door veel blessurebehandelingen van de Katwijksen werd onderbroken. Fysiek kwam Rijnvogels te kort op dat moment. Na een wonderschoon doelpunt van Kim Oosterom was de ban gebroken. 2-1 op het scorebord en een druk viel van de schouders van de Racing speelsters die in feite het zichzelf onnodig moeilijk maakten.

In de laatste fase scoorden voor RCL in de 80e minuut Merel van den Eshof en vlak voor tijd Kirsten Kok die de eindstand van 4-1 liet noteren.

Een verdiende overwinning voor RCL die dit seizoen in de Tweede Klasse actief is.
Na afloop was het aanvoerster Kirsten Kok die het duel analyseerde en tot de conclusie kwam dat er toch nog wel een paar verbeterpuntjes zijn die aandacht verdienen. Ook de effectiviteit moet op een hoger plan. Een juiste visie dat zonder meer.
FC Rijnvogels is daarentegen nog in opbouw voor het echte competitiewerk. De eenheid moet nog nadere vorm krijgen maar daar wordt hard aan gewerkt in Katwijk. De kwaliteit is in ieder geval aanwezig en dit biedt perspectief.

L’eglise Romane St Étienne de Waha rayonne

Dans les ardennes belges et plus exactement à Waha, vous pourrez découvrir une église tres particulière.  Il s’agit de la plus ancienne église gallo romaine que nos voisins Wallons ont reçu en héritage. L’église Saint Étienne à été consacrée au patron et bienfaiteur Saint Stéphanus. Cette bâtisse se situe sur les hauteurs des plateaux de la roche calcaire entre le Condroz et le massif des Ardennes, plus précisément à proximité de la ville de Marche-en-Famenne.

Cette église inaugurée le 20 juin 1050 par Théoduin, evêque à Liège, irradie une ambiance très remarquable.  Les architectes et maçons à l’époque érigé cette bâtisse sous les influences anciennes et romaines. Non seulement la construction passionne car dès son entrée on est hypnotisée par une parade de couleurs qui reflète sur les murs blancs. Les rayons de soleil sont transformés par les vitraux avec lesquels les couleurs intensément claires deviennent symbole de la vie et de la mort. Sobre et de construction solide, cette église est entourée d’anciennes tombes et se trouve au centre de la petite bourgade rustique en Wallonie Waha et partiellement cachée par un vieux tilleul et une statue de moine en pierre bleue ardennaise. Ce sont de fidèles bénévoles locaux qui s’occupent et protègent ce magnifique héritage Wallon.  Grâce à cette bâtisse, Waha est qui restera pour toujours relié au passé.

Dans la période celtique, Waha était un endroit stratégique, les romains sous les ordres de Jules César se sont également établis dans les villages de Rochefort, Waha, Marcourt et Arlon. D’autres monuments tels que la ferme de Blanc Curés et la vallée du Hédrée prouve que cette région est un véritable sanctuaire ou l’équilibre peut se trouver. A l’époque, il y avait deux églises Saint Martinus et Saint Étienne, elles étaient le symbole d’une riche vie religieuse à la campagne. Par la suite, la population diminue et la dominance Française, seulement une église persistera l’église Saint Étienne.

La clarté qu’offre cette maison de Dieu, sacrée au premier martyre de la croyance chrétienne Saint Stéphanus, possède un caractère mystique frappant. Un soleil qui se lève à l’est, jette ses rayons sur l’intérieur en murs blanc donne un aspect feu et flamme, une ambiance sereine et reposante qui transperce les magnifiques vitraux. Le travail des vitraux à été réalisé par l’artiste belge Jean-Michel Folon, qui s’est laissé inspirer pour représenter en six épisodes la vie de martyre de Saint Stephanus. Cette œuvre à d’ailleurs été le dernier de ses travaux, Folon c’est éteint octobre 2005.

Stephanus était un des sept diacres qui ont été profondément croyants en l’esprit saint. Il a réalisé de grands miracles que nous pouvons lire dans la bible. Jean-Michel Folon c’est laissé naviguer avec ces éléments d’époque en réalisant six aquarelles créée selon sa vision.  Le diacre Stephanus à été lapidé, le prophète Johannes le Doper à été décapité et plus tard le Christ à été crusifié. L’atelier de la Loire, établi dans les environs de la Chartres Française, à fabriqué les vitraux en verres colorés et les a ensuite placer dans les fenêtres de plomb de manière traditionnelle en étroite concertation avec Folon.
La première partie du récit reprend Stephanus qui est allaité par une biche blanche, les juges aux chapeaux pointus rendant un jugement, le peuple criant et se bouchant les oreilles quand Stephanus proclame avoir vu le Christ, tenant le main droite de Dieu et en dernier des trois fenêtres Stephanus prie Dieu assisté par un ange et une colombe représentant l’esprit saint. La suite des 3 fenêtres représente la lapidation de Stephanus. Folon à représenter ces événements très frappants avec des flocons de neige qui tournoient progressivement vers le bas. Une vision tout à fait différente que la vision de Rembrandt de Rijn avec medio 1600. Sur l’avant dernière fenêtre, la main de Dieu apparait apportant la couronne du martyre dans cette lutte injuste et sur la dernière fenêtre sont représentés les trois calices dont un comprend des roses rouges qui symbolisent la dignité du martyre de Stephanus.

La symbolique de couleur avec des oiseaux et un ciel bleu vif, représente la liberté et c’est dans les plus petits vitraux qu’est représenté le récit de la lapidation de Stephanus. Une source d’inspiration que l’artiste – graphiste Folon à aussi utilisé pour créée les affiches pour le 200ème anniversaire de la Révolution Française et des droits de l’homme pour Amnesty International. Passionnant sont aussi les autres œuvres de l’artiste qui ont été exposé dans le monde entier, son œuvre la plus importante restera sans doute celle des vitraux de cette vieille église romaine de Waha. Le jeu de couleur intense entre les personnages et le soleil marque et fait en sorte que l’on n’oublie pas ou plus.

L’église Romaine Saint Étienne de Waha rayonne et fait partie intégrante du patrimoine Wallon dans sa région.  Déjà par le passé, cette petite bourgade ardennaise était remarquable de par ses statues sculptée dans le bois par le maître anonyme de Waha, qui au début du 16ème siècle fabriquait des chefs d’œuvres et dont on peut encore venir en contempler la beauté  car quelques unes  sont actuellement encore présentes dans l’église.
Voici la fin de l’épisode sur l’église de Waha mais bientôt vous trouverez d’autres anecdotes sur la belle Wallonie.

Vroegtijdig einde bij Berkel tegen ARC

Bij een 6-0 stand in het voordeel van de blauw gele formatie van Cees Kruys werd het aantrekkelijke en vriendschappelijke duel tussen Berkel en ARC gestaakt. Na ongeveer een kwartier spelen in de tweede helft kwam Racing speelster Sacha Tuinenburg op ongelukkige wijze op hard met haar stuitbeen in aanraking met de kunststof speelmat. Een uiterst pijnlijke en delicate kwestie waar talrijke zenuwbanen samenkomen en het gevoel in de benen volkomen was verdwenen. Uiterst angstige momenten voor de sympathieke ARC-speelster die met de ambulance voor nader onderzoek naar het Sint Franciscus Gasthuis in Rotterdam werd overgebracht. Een breuk in het staartbeen werd niet uitgesloten.
Dit voorval was een uiterst vervelend voor de nieuwbakken coach Tosca van den Brink van de Alphense Tweede Klasser ARC die een aantal minuten daarvoor ook Annemein Lukkien met een zware enkelblessure zag uitvallen.

Het startte op Sportpark Het Hoge Land allemaal zo mooi. Berkel snoez Linda van der Helm was van Topklasser RCL teruggekeerd op het o zo vertrouwde Berkelse nest en was in de echt verbonden. Mag zich nu Linda van Campenhout – Van der Helm noemen maar was daar duidelijk nog even niet aan gewend. Heeft met die naam flink wat moeite maar waar Linda geen moeite mee heeft is scoren. Linda nam persoonlijk de openingstreffer voor haar rekening. Op aangeven van Sandra Karac haalde Linda venijnig uit en liet Racing doelvrouwe Tiffany Graf de gang naar het net maken.

Berkel domineerde maar ARC vocht zich uitstekend in de wedstrijd terug en kreeg een tweetal niet te missen mogelijkheden. De eerste was van Nicole Zuiderveld die de teams op gelijke hoogte had kunnen brengen en een luttel aantal minuten daarna kreeg Kirsten Hendriks de ultieme mogelijkheid om te scoren. Maar Berkel sluitpost Jennifer Gittling verkleinde haar doelgebied uitstekend.

ARC speelde opportuun en een gelijke stand zou zeker niet onverdiend geweest zijn. Maar de meiden van Berkel met Nadia Roukes en Isabel Heinsbroek vonden dit toch net even iets te ver gaan en trokken de touwtjes wat strakker aan. Wie anders dan Lindy Hogedoorn haalde uit na een vrije trap van Nadia Roukes en scoorde de 2-0. Vrij snel daaropvolgend scoorde opnieuw die behendige Lindy Hogedoorn die met een droge knal voor de 3-0 voorsprong van de ploeg van coach Cees Kruys zorgde.

De wedstrijd was gespeeld en de Alphense Racing liep heel duidelijk achter de feiten aan. Dit terwijl het team van coach Tosca van den Brink een aantal minuten daarvoor absoluut de bovenliggende partij was.
Het zou nog erger worden want op aangeven van Lindy Hogedoorn scoorde op bijzondere wijze Melanie den Dulk de 4-0 wat tevens de ruststand werd van dit leuke oefenduel.

Na de thee direct een actie van Linda van Campenhout – Van der Helm die op links de geheel vrijstaande Sandra Karac aanspeelde die op fantastische wijze met een slinkse boog over doelvrouwe Tiffany Graf het net deed bollen. Een prachtige goal van de nieuwe aanwinst van Berkel die de overstap maakte van Topklasser DTS’33 uit Ede en de stand op 5-0 bracht.
Een paar minuten later ging Melanie den Dulk op avontuur en werd in het strafschopgebied ten val gebracht. Een terechte strafschop maar buiten dit feit kwam op ongelukkige wijze ARC-speelster Annemein Lukkien ten val.

Fysiotherapeute Rianne van der Voorst kon niet anders doen dan haar te wisselen. De elfmetertrap werd subliem door wie anders dan Melanie den Dulk achter Tiffany Graf in de touwen geschoten. 6-0 voor de thuisploeg van Cees Kruys die er duidelijk zin in kregen tegen een Racing die absoluut niet meer bij de les was.

Tijdens een actie op links kwam ARC speelster Sacha Tuinenburg op ongelukkige wijze ten val op haar stuitje. Het gevoel in haar benen was een aantal minuten volkomen verdwenen en dit gaf terecht ernstige bezorgdheid. Politie en ambulance waren gelukkig snel ter plaatse en Tuinenburg, die ‘s avonds aan het werk moest gaan voor ovenheerlijke zeven gangen Tapas menu’s, werd voor nader onderzoek naar Rotterdam overgebracht. Conclusie was dat het staartbeen en een aantal wervels behoorlijk gekneusd zijn waarvoor uitsluitend pijnstillende medicatie voor is. Maar een echte Alphense Tuinenburg beklimt hoge bergen. De sportieve wedstrijd tussen beide kemphanen werd als gespeeld beschouwd. De enige en juiste beslissing.