Decal Digitale Communicatie

Sint Martinuskerk van Marcourt in de Ardennen

Waardig en standvastig staat de fraaie kerk van Saint Martin in hartje Marcourt. Op de toren prijkt de gouden haan die altijd de juiste positie inneemt. Naast de kerk van St-Martin de dodenakker die rust en sereniteit uitstraalt. Uit Keltische en Romeinse perioden de tempel voor de zonnegod met daarvoor de offerplaats. Nu een fier en deftige kerk met een rijk verleden die vermoedelijk in de 12e eeuw werd gebouwd.

Het was een van oudsher Keltische offerplek die ook door de Romeinen als zodanig werd gebruikt. Met grafheuvels en bijzettingen van overledenen, die vervolgens werden aanbeden. Ook het cremeren van overledenen vond plaats naar gelang de tijdspanne. De bodem heeft bij archeologisch onderzoek veel prijsgegeven. Gelukkig maar, want uit de Keltische en Romeinse periode is door toedoen van de Germaanse volkeren later weinig heel- en overgebleven.

Gregorius van Tours

Als we het over Sint Maarten of Saint Martin hebben, dan noemen we automatisch ook Gregorius van Tours. Die leefde van 538-594 en werd tegen zijn zin de Gallo Romeinse Bisschop van Tours. Ook deed Gregorius aan geschiedschrijving over de Merovingische periode die, volgens zijn overtuiging zo breed mogelijk verspreid diende te worden. Natuurlijk werden de wonderen van Sint Maarten van Tours uit de zesde eeuw uitvoerig beschreven om juist de verering onder het volk te verspreiden.

Tours was het knooppunt van wegen en lag op de grens tussen het noorden met de Frankische macht en het zuiden met de meer Romeinse invloeden en naar het Bedevaartsoord in het Spaande Compostella. Natuurlijk was Tours ook zelf een bedevaartsoord vanwege de cultus van Sint Maarten.

Architectuur

Nu zijn het gebedshuizen maar vroeger waren er samenkomsten in grotten of in de open lucht. Niets mis mee want ook Saint Remacle (Remaclus) deed met zijn trouwe ezel baanbrekend werk. Verkondigde in de Ardennen Gods woord en stichtte later de abdij van Stavelot en werd Bisschop van Maastricht.
De eerste kerken die werden gebouwd vielen onder de Byzantijnse architectuur. In de Karolingische periode ontwikkelde zich de Romaanse stijl met kenmerken als degelijkheid, kleine vensters en ronde vormen waarbij torens verticaal werden opgetrokken. Symbolisch om dichter bij God te zijn.

Na de Romaanse stijl volgde in de 13e en 14e eeuw de Gotische architectuur  gekenmerkt door imposante bogen en juist hoge glasramen. Terwijl de bewoners in kleine onderkomens leefden waren grotere kerken juist de het toonbeeld van de hogere macht Gods. Een heersende geestelijke overtuigingsvorm.
Eglise Saint Martin werd op Romeinse funderingen vermoedelijk in de 12e eeuw gebouwd maar veel is daar overigens niet over bekend. De toren is opgetrokken uit breuksteen van schist wat een apart karakter geeft. De sacrale bouwkunst van de St Martinuskerk lijkt met eigen invloeden op de tussenfase van Romaanse en Gotische stijl. Dit werd de Romanogotische stijl genoemd alhoewel er tevens diverse grote restauraties hebben plaatsgevonden in de latere middeleeuwen.

Uniek houtsnijwerk

De kerk heeft een imposant interieur. Een altaar uit de 17e eeuw met barokke invloeden, fraaie beelden en uiterst kunstig uitgevoerd houtsnijwerk op kansel en biechtstoel.

Marcourt was in die periode de hoofdstad van het Graafschap Montaigu met de titel Prévôtes des Rivières. De Graven hadden niet alleen het bestuur van een groot gebied in handen maar waren ook geestelijk machtig. Veel geld werd uitgegeven om kerken te stichten. Door de sterke geloofsovertuiging in die periode bloeide het kerkelijk leven op.

Charles Jamotte

Charles Jamotte, de pastoor van Saint Martin medio 1600, was de aangewezen persoon om de verering van Saint Thibaut in goede banen te leiden want de devotie liep zo op dat het volk een eigen Kapel eiste. Die kwam er uiteindelijk door de initiatieven van pastoor Charles Jamotte van Saint Martin die, na zijn overlijden als enige, een grafzerk naast de kerk kreeg zonder zijn naam daarop vermeld. Die is nog steeds aanwezig en ingemetseld in de buitenmuur van de kerk.

Jamotte was een opvallend vooruitstrevende pastoor maar ook zakenman die Marcourt ten deel viel want zo was het wel. Schreef overtuigend over St Thibaut waardoor ook wij inzicht krijgen over het leven in die periode.
Mede door Jamotte’s toedoen blijft Marcourt die opvallende plek in de Ardennen met een rijk en omvangrijk verleden.

Meer beelden van en rond de Eglise Saint Martin in Marcourt ziet u hier.

Silicone inks

The huge possibilities with silicone textile-printing inks is what makes this textile ink so distinctive: beautiful elastic high gloss with glitz and glamour, but also functional for anti-slip usage.
Silicone inks were developed by the end of the 1940s to protect machine parts; only a slight adjustment in chemistry makes silicones suitable for use on textile fabrics. Glitz and glamour are the angle for embellishing textiles, with very special properties.

The basis of this ink is composed of a base of a non-reactive two component silicone elastomer, to which a third component, a catalyst, is added. At a certain temperature or infra-red radiation, the catalyst does its job as a cross-linker and takes care of the polymerisation. As with plastisol inks this is the case, and now we also talk about curing.

Silicone textile-printing inks are relatively expensive and clients are often not aware of the possibilities. As everyone knows in the fashion and promotional textile market, ultimately it’s all about the price of the final product. The processing of a silicone ink corresponds to a plastisol ink, with the proviso that at a certain temperature the plastisol ink starts to jellify, whereas a silicone ink stays intact.

Silikon-Drucktinten

Gouden doelvrouwe Petra Dugardein

Tim Krul de held van de Oranje mannen maar Petra Dugardein voert nog steeds de ranglijst aan. Voor hoelang nog weten wij uiteraard niet. Want de doelvrouwe van de Oranje militairen werd met de voetbalvrouwen in 2004 wereldkampioen!!
De opzichtige psychologische handelingen van Krul zagen wij ook al eerder bij Petra Dugardein. Verleden jaar nog in Rotterdam op Varkenoord tijdens de elfmeter serie als penaltykiller tussen Rhoon en het Ridderkerkse RVVH om de Rotterdam Cup.

Intimidatie of niet voor de temperamentvolle doelverdedigster Dugardein die eerder voor Willem II en ADO Den Haag uitkwam. Werd ook vier keer ingezet voor de Oranje vrouwen.
Maar wereldkampioen werden onze vrouwelijke militairen in 2004 met Petra Dugardein in het doel. Daarnaast werd drie keer het brons binnen gehaald op de diverse wereldkampioenschappen. Opvallende feiten natuurlijk en wie weet gaan onze mannen ook het goud binnen halen.

Dugardein voetbalt nu bij Rhoon en scoort met regelmaat voor de rood-witte formatie die via de nacompetitie een plek in de Hoofdklasse zaterdag wist te bemachtigen. Op karakter en doorzettingsvermogen zoals een vastbesloten militair in teamverband werkt.

Een ander aspect wat zeker niet onvermeld mag blijven waren de voetbalclinics in Afghanistan. Begin 2009 werd in Kabul door sergeant Jessica Torny en korporaal der eerste klasse Petra Dugardein voetbaltrainingen verzorgd voor het nationale vrouwenvoetbalteam van Afghanistan. Beide speelsters waren op dat moment actief bij Willem II. De begeleiding was in handen van de voorzitter van de stichting Eredivisie Vrouwen Clémence Ross. De rechten van vrouwen zijn beperkt en dan nog gaan voetballen. Dat is in die landen niet voor meisjes en vrouwen. Het lukte de twee trainers op dat moment wel om hun kennis en gedrevenheid over te dragen aan de Afghaanse meiden.

Opvallend ook de terechtstellingen in het Ghazi stadion in Kabul onder het juk van de Taliban. Natuurlijk, ieder mens wil een ster zijn maar dan wel specifiek voor vrouwen die de mogelijkheid krijgen om ongestoord school en hun sport te beoefenen.
Er valt mondiaal nog heel wat werk te verzetten maar dat is een andere tak van sport maar wel een hele belangrijke.

Magnetische krachten bij RVVH

Uitbreiding van de selecties bij de Ridderkerkse Voetbal Vereniging Hercules. Een bijkans magische aantrekkingskracht bevestigt de spelvreugde bij de meiden van RVVH. De Hoofdklasser wil niets liever dan het komend seizoen in ieder geval een periodetitel veroveren. Promotie naar de Topklasse Vrouwen is de ultieme doelstelling.

Scheidend coach Remco Outjes heeft in de voorbije jaren zijn kwaliteiten bewezen door een team met lef en souplesse op te zetten. Beschikt net als Oranje coach Van Gaal over een extra gave. Remco Outjes heeft twee rechterhanden die nagenoeg beiden van edelmetaal zijn. In tegenstelling tot Truus van Gaal weet Eilien, de vrouw van Outjes en zoontje Mathew, wel dat Remco getalenteerd is met twee rechterarmen en handen. Altijd gemakkelijk zelfs bij het coachen. Gelukkig blijft Outjes binnen de club actief maar zijn afscheid werd met het behalen van de RijnmondCup ten volle met goud bekroond.

Het trainersstokje is overgedragen aan Michel Visser en Marco Heijliggers die met de trouwe begeleiders van het blauw-witte keurkorps Willem Grootenboer en Jurjen van Ameide hun slag willen maken. Voor het tweede team zijn Theo Suurland en Peter Stasse aangetrokken.

De eerste speelster die de overstap naar RVVH zelf wereldkundig maakte was Alyssa Dijkstra. Daarna volgden Ramona van der Harst, Samira Benchamach en doelvrouwe Beau Suurland.
Voorts Jennifer Oliveira, Sharella Hunt en Shayenne Ledes. Uit de RVVH-jeugd komen Rhiannon van Kan en Verena Bos. Natuurlijk is ook Isabel Gulden weer aanwezig.

Het opvallend aantal blondines bij RVVH met de grote beker in handen hebben er nu alweer zin om een prestatie neer te zetten. Met vertrouwen uiteraard op een fraai seizoen.
Een hernieuwde kennismaking met Ramona van der Harst en Lindsay de Zwart. Ook beelden uit het verleden met Sandra van Tol en Manuela Grootenboer.

Voor nu hoog tijd om niet meer om te kijken naar wat is geweest maar het vizier op scherp te zetten. Vooruit kijken met de kanjers van speelsters die stuk voor stuk hun mannetje staan.

Voor een paar beeldjes meer klik hier

Ramona van der Harst van RCL naar RVVH

Ramona van der Harst heeft Topklasser RCL verlaten. Na een bewogen seizoen nam de meest constante middenveldspeelster van de rood-witte formatie de uiteindelijke beslissing. De keus van de 24-jarige Van der Harst viel op de Ridderkerkse Voetbal Vereniging Hercules. In het blauw-wit wordt door Ramona haar imposante voetbalcarrière voortgezet en de geschiedenis herhaalt zich.

Zes weken voor het einde van de competitie werden Ramona van der Harst en Sandy van de Water uit de RCL-selectie verwijderd. Nota bene de meest trouwe speelsters die sinds het kampioenschap in 2007 van de Eerste Klasse en de promotie naar de Hoofdklasse bijna onafscheidelijk waren. Mentaal een enorme dreun voor Ramona waarbij een meningsverschil met de technische staf de inzet was voor de schorsing. De Leiderdorpse Racing stond begin dit jaar op een gedeelde bovenste plaats met de latere Landskampioen Buitenveldert en Fortuna Sittard. Alles leek erop dat de Leiderdorpse ploeg opnieuw een gooi zou gaan doen naar het Landskampioenschap. Motivatie en inzet maximaal maar de ultieme doelstelling kwam in onbalans. Ook dat is voetbal en Ramona wilde niets liever dan het tij doen keren. Immers; RCL was Ramona’s club en Ramona bijkans onafscheidelijk van RCL want de hoogtepunten uit haar nog jonge loopbaan liegen er niet om.
Debuteerde als 14-jarige speelster in het eerste team van de legendarisch Delftse vereniging KFC ’71. Werd kampioen en promoveerde naar de Hoofdklasse, het hoogst haalbare in die periode. Speelde slechts één interland en dit nog wel tegen aartsrivaal Duitsland. Een afgescheurde kruisband gooide onverwacht roet in het eten van dit talentje. En juist dit onnavolgbare talent had Ramona zeker niet van een vreemde. Vader Johan en moeder Olga zijn nog steeds grote namen bij Scheveningen. Johan voetbalde vroeger en is Lid van Verdienste na jarenlang plaats te hebben genomen in de activiteitencommissie.

Olga trainde het vrouwenteam van Scheveningen en was actief in de zaal. Het voetbal werd er dus thuis met de paplepel ingegoten. Maar al met al zat Ramona na de operatie en tijdens de revalidatie thuis wetende dat bij RCL de beste hersteltrainingen in het land werden gegeven. Dat gebeurde ook en het herstel ging buitengewoon voorspoedig. Bleef RCL trouw en werd in het seizoen 2006-2007 kampioen in de Eerste Klasse en RCL speelde de promotiewedstrijden uitstekend en promoveerde in Etten-Leur naar de Hoofdklasse.
Ondanks haar kwaliteiten op sportief gebied wilde Ramona nooit de overstap maken naar een Betaald Voetbal Organisatie. ‘Geen droog brood te verdienen’ vertelt Ramona vol overtuiging. Kiest dan ook heel duidelijk voor een maatschappelijke functie. Werkt als full time fitness instructeur en personal trainer bij Max Health Club op Scheveningen. Beschikt over de noodzakelijke diploma’s en blijft in dit vak doorleren. Specifiek op het gebied van endocrinologie, voeding en glucose en uiteraard trainer op het gebied van herstel na blessures of medische zaken.

Woont in Barendrecht en heeft het daar onwijs naar haar zin samen met Patty Damsma. Na haar actieve voetbalcarrière, die overigens nog geruime tijd gaat duren, wordt alvast wel nagedacht over de functie van trainer-coach bij een jeugdelftal om door te groeien naar een eerste team. Maar dit lijkt nog eeuwen ver weg als wij het zo vernemen.

Herinneringen zijn er in overvloed. In 1997 als achtjarige kleuter op het veld van Rijnsburgse Boys tijdens de kampioenswedstrijd van Scheveningen tegen FC Lisse met 8000 man publiek. Loopt kleine Ramona met de grote groen-witte clubvlag op het veld te paraderen. Het was een hele belevenis en dat blijft in haar geheugen vooraan staan. Wat ook indruk heeft gemaakt is de enige interland en haar debuut in het eerste van KFC ’71 en de eerste wedstrijd in de Hoofdklasse als veertienjarige tegen SteDoCo. Het tienertje met talent het spel laten bepalen. Na haar revalidatie opnieuw kampioen worden met RCL en promoveren naar de Hoofdklasse.
Het seizoen daarop verliet Ramona RCL om bij RVVH te gaan spelen.
Het contact tussen Ramona en Ton Zwagerman van RCL bleef echter volledig intact en die twee overlegden met regelmaat. Natuurlijk kwam na aandringen van Zwagerman Ramona van der Harst weer naar de Racing om samen te gaan spelen met onder meer Martine de Bruijn, Marjan Brouwer en Priscilla de Vos. Het zou voor Ramona het allermooiste seizoen gaan worden. Natuurlijk bij RCL in het rood-wit.

‘Willem II werd in de beker verslagen en de landskampioen bij de profs FC Twente wonnen we op strafschoppen. Maar tegen AZ om een plek in de bekerfinale werd ons door de KNVB niet gegund. Stel je voor dat we hadden gewonnen dan zou wellicht de KNVB beker bij de profs wel door een amateurclub uit het Groene Hart zijn gewonnen’, aldus een enthousiaste maar realistische Ramona van der Harst.

Het Landskampioenschap bij de amateurs werd binnengehaald in een beslissingswedstrijd in Spakenburg tegen Be Quick ’28. ‘In de verlenging werd gelukkig de 1-0 gescoord. Als ik er nu nog aan terugdenk krijg ik nog steeds kippenvel’, vertelt Ramona op het puntje van haar stoel zittend.

De praatgrage dame is ervan overtuigd dat dit wel het meest succesvolle jaar was. Uitstekende trainers en prima faciliteiten met sponsoren en een heus overwinteringprogramma in Lloret de Mar. Als laatste noemt Ramona van der Harst nog het uiterst succesvolle Beach Soccer waar RCL op de Dam in Amsterdam Nederlands Kampioen werd. ‘Het was spannend en emotioneel’ zegt Ramona. Voor het komende seizoen een weerzien met Lindsay de Zwart die ook op de Dam schitterde en alles in 2011 bij RCL meemaakte.

Nog een paar jaar voetballen en daarna trainer worden. Een nieuw onderkomen aan het water en lekker bezig zijn met alles en nog wat. Vooral breder oriënteren met opleidingen waar je mee verder komt op maatschappelijk gebied. ‘Het doel met RVVH is zonder meer kampioen worden om vervolgens weer in de Topklasse te acteren’, zegt Ramona. Wij zullen het zien en beleven.

Meer beelden van Ramona van der Harst ziet u hier.