Het Ardennenoffensief startte 70 jaar geleden
Na de bevrijding van België en Luxemburg in september 1944 hadden de Duitse troepen zich teruggetrokken achter de Siegfried lijn. Een gebied tussen Aken en Straatsburg langs de grenzen van de aanpalende landen. Hitler greep zijn laatste strohalm en bedacht het plan Wacht am Rhein. Had goede herinneringen aan zijn acties dwars door het Ardenner woud bij de verovering van België en Frankrijk. Toen bijkans geen tegenstand maar ook nu met de eerste verrassingsactie Herbstnebel werd nauwelijks weerstand ondervonden.
Totaal onverwacht en een snelle opmars met het 6e Panzerleger die pas later tot staan kon worden gebracht.
Met deze Slag in de Ardennen wilde Hitler onrust creëren tussen het opperbevel van de geallieerde strijdmachten. Een splitsing van belangen en dat lukte hem bijna. Het ultieme doel van dit Ardennenoffensief was om de Antwerpse haven in handen te krijgen. Tijdens de kerstdagen van 1944 werd door de geallieerde manschappen hevig strijd geleverd tegen hun Duitse opponenten. De kentering brak aan en na 28 januari 1945, met aanzienlijk veel verliezen aan beide kanten, waren de Duitsers weer teruggedrongen naar hun eerdere positie van voor 16 december. Slechts uitstel van een drie weken.
De Slag om de Ardennen in de periode van 16 december 1944 tot 28 januari 1945
70 jaar geleden nam deze Battle of the Bulge een aanvang. We blikken terug met foto’s rond de plaats Beffe waarbij het belang van een aantal strategische punten elementair zijn.
Commandopost van Duitsers in Beffe
Kampfgruppe Bayer vorderde heel brutaal de boerderij op de hoek van Emezé en de Rue de l’Eglise in Beffe als commandopost. Met uitzicht op de vallei van l’Isbelle richting Magoster, Wy en Trinal. Ideaal uitvalsoord voor de 116de Panzer Divisie die de heuvels tussen Trinal en Werpin in Duitse handen moest houden om vervolgens door de vijandelijke linies te stoten. Dit alles om de weg vrij te maken voor de inname van Hotton. Uiteraard belangrijk de brug over de Ourthe die nog steeds volledig intact was. Target was een doorstoot via de Maas tussen Dinant, Namen en Huy naar de Antwerpse havens maar zover is het nooit gekomen.
In Beffe is zwaar gevochten op de diverse strategische heuvels. De westkant langs de Ourthe was in geallieerde handen en in de dalen bij Emezé lagen de Amerikaanse verkenners in de sneeuw hun werk te doen.
Beffe werd bevrijd maar kwam direct weer in handen van de Duitsers. Dit gebeurde tot driemaal toe. Op 4 januari was er een intens artillerievuur op Beffe vanuit diverse vijandelijke posities. De strategische ligging was voor de Duitse troepen de basis om dit gebied in handen te houden. Pas op 6 januari 1945 na een 45 minuten durend Duits mortiervuur was het 335ste Infantry Regiment van de Railsplitters, het 84th Infantry Division die Beffe definitief bevrijdde van het Duitse juk.
Beffe werd door de Amerikaanse bevrijders heel toepasselijk Beffy genoemd en de zware strijd die dit onderdeel van de First US Army voerde werd beschreven in de Amerikaanse kranten. De strijd rond Beffe werd door de soldaten die daar voor onze vrijheid streden als de vier moeilijkste en zwaarste dagen van hun verblijf in Europa ervaren.
De hevige strijd werd ten oosten van Beffe verder gestreden op de heuvels en valleien tussen Beffe en Devantave. Een van de dappere Amerikaanse strijders noemde de strijd om Concy Ridge een partij drie dimensionaal schaken.
De mooie kerk met toren gelegen achter het kerkhof op de hoek van de Route d’Amonines werd door het mortiervuur zo goed als volledig vernietigd. Oude beelden laten een spoor van verwoesting zien in dit van oudsher strategisch hoog gelegen dorp.
Kolonel Hogan omsingeld in Marcouray
Net als in Bastogne een identieke situatie in Marcouray in december 1944. In Marcouray waren de Task Force troepen van Luitenant Kolonel Samuel Hogan omsingeld door het 560ste Volksgrenadiers Divisie en de 116de Panzer Divisie. In feite een onhoudbare situatie vanwege de eerdere ondersteuning bij de diverse gevechten in Beffe met Kampfgruppe Bayer om de heuvels tussen Trinal, Wy en Werpin in handen te krijgen. De brug van Hotton kon door de Duitse troepen niet genomen worden. De Combat Command Reserve troepen van de 3d Armored Division hielden stand.
Die CCR had het westelijk deel langs de Ourthe onder controle, dit met ondersteuning van het 290th Regiment wat in de omgeving van Soy in de flank de Duitse troepen aanviel.
Task Force Hogan moest zich tot twee keer toe terugtrekken naar veiliger oorden en kwam zonder enige vorm van bevoorrading aan in Marcouray. Niet wetende dat de Duitse pantsers hun de weg afsneden waardoor de groep van ruim 450 man met het nodige zwaar gepantserde materiaal geïsoleerd raakte. Alles echter zonder de noodzakelijke voorzieningen zoals voedsel, brandstof, munitie en medische zaken om de gewonden te verzorgen.
Luitenant Kolonel Hogan weigerde zich over te geven en vertelde tegen de Duitse Generalmajor Rudolf Langhauser van het 560ste Volksgrenadiers Divisie dat vechten de enige optie was om deze naar hem genoemde Task Force te verslaan en Marcouray in te nemen.
Het was echter een spelletje Texaans blufpoker van Hogan. De Duitsers vertrouwden het toch niet en vielen niet aan. De tweedaagse bevoorrading vanuit Engeland op 23 en 24 december via de lucht met C-47 vliegtuigen mislukte. De goederen en brandstof kwamen niet op de juiste plek neer en werd dankbaar door de vijandige troepen gebruikt.
Een uitzichtloze situatie na het mislukken van deze actie en de opdracht werd gekregen van Generaal Rose van de 3d Armored Division al het materiaal onklaar te maken en zoveel mogelijk te vernietigen. Op de ijzig koude kerstavond van 1944 werden de manschappen in groepen van twintig, met zwartgemaakte gezichten zonder metalen voorwerpen, door de vijandige linies via Magoster richting Soy gestuurd.
Met navigatie via de heldere sterrenhemel werd de geschiedenis van het begin van onze jaartelling herhaald. Ook deze manschappen van Hogan kwamen uit het oosten. Na een barre tocht van vele uren langs het woud over de besneeuwde heuvels kwamen de 400 Hogan Heroes vroeg in de ochtend aan in Wy bij de eigen manschappen. Het 290th Infantery Regiment van het 3d Armored Division was op de hoogte en had een vooruitgeschoven positie ingenomen. Het was Eerste Kerstdag en de ommekeer in het westelijk strijdgebied van het Ardennenoffensief maar geen vrede op aarde.
