Terug naar Banneux

Onder barre weersomstandigheden een pelgrimstocht naar het ultieme Banneux ondernemen. Henry Flagothier deed dit en zag in het Mariabedevaartsoord de zon opnieuw doorkomen. Het was voor Flagothier in eerste instantie een weerzien met een oude vertrouwde omgeving met Onze Lieve Vrouwe, die zich tijdens de verschijningen aan de moeder van zijn copain, Vierge des Pauvres noemde. In onze taal De Maagd der Armen genaamd, welke voor Flagothier vooral herinneringen aan eerdere momenten opriep en reden om deze als traditie vast te houden.

Regen, regen en nog eens regen met voetpaden die door de hoeveelheid water bijkans onbegaanbaar waren geworden. Terug naar Banneux zou een beproeving worden maar het ultieme doel moest en zou bereikt worden. Henry Flagothier wilde perse naar Banneux en uiteraard gebeurde dit dan ook. Deel uitmaken van de 700.000 pelgrims uit meer dan 90 landen die jaarlijks het kleine plaatsje in de Ardennen, niet ver van Luik, bezoeken.
Een voettocht via de hoogten tussen Comblain-au-Pont naar Poulseur in de stromende regen, welke hoogten leken op een omgetoverd moerasgebied en dit kostte hem wel degelijk een te grote hoeveelheid energie. Hij ging onderuit op de te glibberige kasseien die her en der verspreid, gelegen onder de nieuwe stroompjes door hemelwater gevormd, zich stroomafwaarts een weg baanden. In de ochtend was het juist prachtig weer en niemand zou verwachten dat het juist nu anders zou zijn. Maar het was de realiteit van het moment, een echte bedevaartstocht.

Gelaafd door de aardse geneugten in het plaatselijke Taverne du Chateau werd op kracht gekomen maar wel werd duidelijk dat de tocht om te voet verder te gaan, gezien de weersomstandigheden, een onverantwoordelijke onderneming zou worden. De natuur had vocht nodig, dat was overduidelijk maar waarom juist nu dat was de prangende vraagstelling van het moment.
Flagothier is nu eenmaal wel een levenslustige hartpatiënt maar er zijn grenzen. Met de meest noodzakelijke medicatie op zak werd het advies van de plaatselijke bezoekers van het establishment in acht genomen.

Trouwens, Henry Flagothier was in Poulseur geboren en opgegroeid en was zeker geen onbekende bij de wat op leeftijd zijnde stamgasten. De laatste kilometers werden gemotoriseerd afgelegd, wat uiteraard niet in de planning was opgenomen, maar deze zouden anders een te grote belasting zijn geworden. Eenmaal in Banneux aangekomen scheen, zoals altijd de zon, ook voor Henry Flagothier die hier zichtbaar thuis was en iedere bezoeker op zijn pad de weg wees.

Flagothier moest denken aan zijn jonge jeugdjaren toen hij met de enige zoon van Mariette Beco Jean-Marie de lessen op de plaatselijke school volgde.
Sprak over de verschijningen van de Heilige Maagd aan Mariette Beco. Dit gebeurde acht maal in de kou en regen waarna later altijd de zon weer ging schijnen. Natuurlijk wist iedereen wat er in Banneux in 1933 gebeurde. De verschijningen en de weg naar de bron met het geneeskrachtige water dat zieken op wonderbaarlijke wijze kan genezen. De wanden met de vele dankbare woorden aan Onze Lieve Vrouwe op tegeltjes zijn groots en vormen een imposant geheel. Veel gelovige pelgrims vonden hier genezing.

Niettemin heeft Henry Flagothier zijn eigen heilig huisje op de hoogte van Hoyemont niet ver gezeteld van Comblain-au-Pont. Een kleine oase waar plaats is voor bezinning en devotie in de knusse buurtkapel.
Maar toch…….. terug naar Banneux, waar de moeder van zijn vriend, Mariette Hoeberigs – Beco op 2 december 2011 op 90-jarige leeftijd overleed. Een dankbare pelgrimage en herinnering tegelijk voor Henry Flagothier.

Voor meer foto’s van deze bedevaart hier klikken